درنگ : همه‌چیز مطلوب و عادی به نظر می‌رسید تا اینکه پس از گذشت حدود یک و نیم ساعت خلبان از بلندگو دستوری را صادر کرد و پس از آن تمام خدمه سراسیمه آغاز به دویدن کردند. هنوز از استرس ناشی از واکنش خدمه به خود نیامده بودیم که دود فضای هواپیما را پر کرد و مشخص شد بخشی از هواپیما (جایی در میانه هواپیما که به دلیل عدم توضیح کافی خلبان به مسافران، مشخص نیست کدام بخش از هواپیما بوده‌ است) آتش گرفته‌است. پس از گذشت لحظاتی خلبان اعلام کرد به دلیل بروز نقص فنی که درحال حاضر مهار شده‌است، مجبوریم برای کنترل بیشتر و حفظ امنیت به سمت فرودگاه امام بازگردیم.

به این شکل هواپیما تمامی مسافت طی کرده را به سمت فرودگاه بین‌المللی امام خمینی بازگشت. پس از فرود، تعدادی از مسافران به دلیل استرس و فشار بالا بدحال شدند در حدی که نیروهای اورژانس وارد هواپیما شدند تا به وضعیت آنها رسیدگی کنند.

خلبان پس از فرود اعلام کرد در عرض ۱۵ دقیقه مشکل برطرف شده و پرواز از سر گرفته خواهد شد؛ از این رو اجازه خروج از هواپیما داده نشد.

۱۵ دقیقه زمان اعلام شده برای تعمیر هواپیما به سه ساعت زجرآور تبدیل شد درحالی‌که مجبور بودیم تمامی این مدت روی صندلی‌های خود بنشینیم. پس از اینکه تعدادی از مسافران نسبت به شرایط موجود اعتراض کردند، هواپیما سوخت‌گیری و پرواز کرد.

پرواز دوم که از جو آرامی برخوردار نبود نیز با موفقیت به مقصد نرسید. زیرا در نهایت ناباوری پس از گذشت ۳۰ تا ۴۰ دقیقه، خلبان بار دیگر اعلام کرد سیستم تهویه هواپیما دچار نقص فنی شده و باید به فرودگاه امام بازگردیم.

پیش از اعلام خلبان،‌ هوای داخل هواپیما به شدت سنگین شده‌بود به حدی که برخی از مسافران احساس تنگی نفس و خواب‌آلودگی شدید داشتند.

در زمان بازگشت، هواپیما احتمالا برای خالی شدن باند فرود، برای مدتی در آسمان فرودگاه پرواز کرد و در نهایت ساعت دو و نیم بامداد بار دیگر در فرودگاه امام فرود آمد.

این بار خدمه اجازه دادند به سالن ترانزیت برویم. از این فرصت برای با اعتراض به شرکت هواپیمایی قشم ایر استفاده کردیم و با بیان اینکه دیگر در این پرواز احساس امنیت جانی نمی‌کنیم، خواهان استرداد پول بلیط‌هایمان شدیم. مسئول این ایرلاین در فرودگاه اعلام کرد که هواپیمایی جدید با خلبانی جدید راس ساعت سه و نیم بامداد آماده پرواز هستند.

در این میان یک مهندس پرواز به سمت مسافران آمد و تک به تک با همه صحبت کرد. او گفت زمانی که هواپیما پس از برطرف‌سازی نقص فنی قصد پرواز دوباره داشته به خلبان هشدار داده‌است که هواپیما ایمنی کافی ندارد و نباید پرواز کند اما مسئول قشم ایر این موضوع را نمی‌پذیرد و بر انجام پرواز با هواپیمایی که از بروز نقص در آن ساعاتی بیش نمی‌گذشت، اصرار می‌ورزد.

به گفته این کارشناس، در طول ۴۰ دقیقه پرواز دوم، هواپیما برای لحظاتی از روی مدار محو شده‌است و برج کنترل تصور کرده هواپیما دچار سانحه شده‌است. او گفت اگر هواپیما به ارتفاع ۲۵۰۰۰ پا می‌رسید، ‌با وجود نقص فنی موجود در سیستم تهویه هواپیما که یکی از حیاتی‌ترین بخش‌ها به شمار می‌رود یا تمامی ما دچار خفگی می‌شدیم یا به احتمال زیاد هواپیما با باکی که به تازگی پر شده‌بود دچار انفجار یا سقوط می‌شد.

پس از یک ساعت انتظار بار دیگر مسافران مورد بازرسی قرار گرفته و در حدود ساعت سه و ربع بامداد با اتوبوس به میانه باند منتقل شدند به این امید که هواپیمای جدید بتواند ما را سالم به مقصد برساند.

دو ساعت از سوار شدن تمامی مسافران به هواپیما گذشت اما هواپیما هیچ حرکتی نکرد و خدمه با اعتراض دوباره و شدیدتر مسافران مواجه شدند. آن زمان بود که مشخص شد چرخ‌های هواپیما درون یخ گیر کرده و در انتظار یدک‌کشی است که آن را از درون یخ خارج کند. به این شکل بود که بار دیگر از ساعت سه و نیم تا هفت صبح درون هواپیما در انتظار پرواز نشستیم اما پروازی صورت نگرفت و تعدادی از مسافران خشمگین به سمت کابین خلبان رفتند و درگیری‌هایی با حراست پرواز ایجاد شد.

پس از این تنش‌های شدید و کشمکش‌های درون هواپیما، مشکل چرخ‌ها برطرف شد و خلبان هواپیما را برای پرواز به سمت باند پرواز هدایت کرد اما تعدادی از مسافران نگران و خشمگین با اعتراض‌های پی در پی خود مانع از پرواز هواپیما شده و درخواست کردند تا آنها را از هواپیما پیاده کنند. از این رو خلبان بار دیگر مجبور شد به سمت پارکینگ بازگردد تا معترضان از هواپیما پیاده شوند. پس از پایین ریختن بار این مسافران خشمگین، هواپیما با باقیمانده مسافران، ساعت یک ربع به نه صبح پرواز کرد و ساعت یازده و نیم صبح به استانبول رسید.

من و سایر مسافران نزدیک به ۱۴ ساعت درون هواپیما نشسته بودیم، مدت زمانی که می‌توان به آمریکا یا استرالیا سفر کرد. این در شرایطی است که بسیاری از مسافران پرواز دوم از استانبول داشتند که باید سر ساعت به آن می‌رسیدند اما تاخیر طولانی باعث شد پرواز دوم خود و عده‌ای دیگر نیز یک شب اقامت در هتل خود را از دست بدهند؛ ‌در حالی که مسئولان قشم ایر در فرودگاه هیچ مسئولیتی در برابر خسارت‌های وارد شده به مسافران به عهده نگرفتند و حتی در برابر اعتراض‌های تند و خشمگین سکوت کرده و مسافران را به دفتر مرکزی قشم ایر واقع در ابتدای جاده کرج ارجاع دادند.

زمانی که برای اعتراض با این دفتر تماس گرفتم نیز خبری از توضیح یا عذرخواهی نبود و مدیر بخش شکایات مردمی تنها وعده‌ داد به رسم جبران آزار و اذیت‌هایی که در این ۱۴ ساعت زجرآور متحمل شدیم، یک پرواز داخلی با ۳۰ درصد تخفیف به ما خواهند داد.

بروز نقص در هواپیماهای تجاری امری عادی و رایج است اما بی‌مسئولیتی مسئولان قشم ایر در قبال جان مسافران پرواز ۲۲۱۵ حیرت آور بود، به ویژه زمانی که تمامی مسافران را برای دومین‌بار سوار بر هواپیمایی کردند که نقص فنی آن ظاهرا در نهایت بی‌دقتی برطرف شده بود، شاید اگر اعتراض‌ها نبود، همین روند برای بار سوم هم تکرار می‌شد و خدا می‌داند سومین‌بار چه سرنوشتی در انتظارمان بود.

پ.ن ۱: شدت اضطراب در لحظات وقوع این حوادث مانع از آن بود که ساعت‌ها را دقیق به خاطر داشته باشم از این رو تمامی زمان‌ها حدودی است.